De laatste loodjes en dan .... De beloning!
Door: Paul
Blijf op de hoogte en volg Marijke
23 April 2016 | Spanje, Santiago de Compostella
Woensdag 20 april
Wij gingen al betrekkelijk vroeg op pad en het was zowaar droog en sterker nog, het zou de hele dag ook droog blijven. Vandaag staat Ourense op het programma. Volgens de beschrijving een grote stad. En daar is ook niets mee miszegd, wat een gigantische stad, maar wel mooi. Gelukkig reden wij via een fietspad langs een riviertje tot heel dicht bij het centrum, dus hadden wij niet veel last van de drukte van het vele verkeer. Eerst de oude Romaanse brug even op en dat was dan ook gelijk het enige oude monument in deze stad. Het bleek een hele moderne stad te zijn met veel hoogbouw. Na de brug via wat vragen naar het centrum gefietst voor een kopje koffie. Helaas was er op het mooie Plaza Mayor een zeer luidruchtige demonstratie bezig, waardoor wij onze eigen stemmen nauwelijks konden verstaan. Dus maar ergens in een banketbakkerij koffie gedronken. Dat was jammer want het was voor het eerst sinds dagen warm genoeg om buiten te zitten. Wij hebben overwogen om hier te overnachten maar uiteindelijk niet gedaan, omdat wij liever in een klein dorpje zitten dan in een grote stad.
Na de koffie was het weer klimmen geblazen naar het dorpje "CEA" waar wij een Casa op het oog hadden. De omgeving werd nu steeds mooier wat vaak het geval is als je in de bergen fietst. Wij fietsten nu parallel met de wandelaars-Camino en kwamen hele leuke dorpjes tegen. Dit is het land van het brood, zoals ze dat hier noemen. Hier worden hele specifieke grote broden gebakken en verkocht. En bij de huizen zie je veel hele smalle hoge schuurtjes staan op palen. (Espigueiros genoemd, bron: Riet van Kilsdonk) Kennelijk zijn die voor de opslag van graan. Sommige zijn al heel oud, in ieder geval is het een leuk gezicht. Op een mini dorpspleintje in een gehucht in het zonnetje nog ons yoghurtje verorberd en wij konden er weer tegen. Voor het eerst sinds dagen konden wij ook weer in korte broek fietsen.
Tussen de steden Ourense en Santiago is bijna geen slaapplaats te krijgen omdat daar alleen maar kleine dorpjes en gehuchten zijn. Uren zoeken op Google en bij alle andere sites leverden weinig op. Maar in CEA had ik uiteindelijk een Casa gevonden. Toen wij daar arriveerden bleek dat weer helemaal in de roos te zijn. Een alleraardigste vrouw liet ons de gigantische kamer met een fantastisch uitzicht zien en sterker nog wij waren de enige gasten en konden over het hele huis beschikken. 's Middags, op het Plaza Mayor heerlijk in het zonnetje gezeten en lekker van een biertje genoten.
's Avonds hebben wij gegeten in een soort winkel van Sinkel. Je moet je een grote ruimte voorstellen met aan de wanden allebei kitscherige huisjes, de schappen vol met prullaria, van ansichtkaarten tot drogisterij spullen, speelgoed, maar ook een halve supermarkt, je kan het zo gek niet bedenken of het was in de winkel aanwezig. In de andere helft van de ruimte stonden tafeltjes en lange picknick tafels met banken waar wij aan zaten. Het menu van de dag bestond uit een onduidelijke vermicellisoep en een kippenpoot met rijst. De zeer aanwezige eigenaresse was zeer behulpzaam in het uitleggen waar wij het beste de volgende avond zouden kunnen slapen. Zij belde zelfs een Casa op waarvan zij dacht dat die plaats zouden hebben.
Donderdag 21 april
Allereerst vanmorgen een leuk incident. Ik ging vanmorgen vroeg even naar de supermarkt om onze yoghurt in te kopen en daar kwam de eigenaresse van het restaurant van gisteren binnen, om te zeggen dat ik even naar haar toe moest komen. Daar aangekomen, hield zij een in het Engels geprinte tekst onder mijn neus, waarin stond dat zij zich gisteren vergist had. De casa die zij gereserveerd had lag in een heel ander deel van Spanje, bij Cap Finister, dat is voorbij Santiago aan de kust. Dus met veel excuses had zij nu een andere casa opgezocht en gereserveerd. Dus zij was er na ons vertrek nog mee bezig geweest en had zelfs de tekst via Google translate vertaald. Dit staat model voor de ontzettend aardige mensen die wij deze reis weer zijn tegengekomen.
Het is vandaag de voorlaatste dag van onze fietstocht. Wij zijn nog 104 km van Santiago verwijderd. Vandaag staat er 64 km op het programma en ook vandaag is de regen ons niet bespaard. Maar als troost is het een prachtig landschap waar wij doorheen fietsten. Midden in de stilte doemt er 's morgens opeens een gigantisch klooster op ons pad. Heel oud en imposant staat het daar gewoon te staan, midden in het landschap. Als wij even stoppen om te kijken komt er een man op ons af die Belg blijkt te zijn. Hij verblijft daar zo'n zes weken per jaar om hand-en span diensten te verrichten. In het klooster dat plaats biedt aan een paar honderd monniken, zitten er nu nog slechts acht, waarvan drie net ingetreden en die mogen niet praten, en dat doen ze dan ook niet, ook niet met hem.
In het café er tegenover een lekker kopje koffie gedaan. Het Cisterciënzers-klooster mochten wij niet in. Dat ging pas om 14.30 uur open. Helaas!
Natuurlijk was het vandaag ook wel koud maar het is evengoed genieten als wij voor de laatste keer deze reis naar duizend meter klimmen en daar helemaal in de mist en de stilte fietsen. Dan is het afdalen geblazen en af ertoe even stoppen om van het uitzicht te genieten. In een klein stadje stoppen wij weer voor koffie maar het bleek een restaurant te zijn. Het rook er goed en was er gezellig en warm, dus waarom ook niet, doet u ons maar het dagmenu. Het bleek een van de vreemdste dag menu's te zijn die wij tot nu toe voorgeschoteld hebben gekregen. Een hele onduidelijke soep met chorizo en ossenstaart en linzen. Daarna een grote schaal met en groene groente, een mengeling van boerenkool en andijvie, die wij beide nog nooit gezien hadden en een paar plakken vlees en een paar aardappelen en nog een paar onduidelijke ingrediënten. Maar het smaakte redelijk en wij konden ons weer even warmen. En bovenal het waren weer hele leuke gastvrouwen.
Met heel veel moeite heb ik een casa kunnen vinden op de route in Vila de Cruces. Daar zitten wij nu op en kleine zolderkamer en ik zit nu in het café eronder, te midden van twee luidruchtige grote TV toestellen en twee gokautomaten en een aantal lawaaierige gasten dit stukje te schrijven. Net even in het dorp gelopen maar dat is weer van het kaliber "lelijk" volgens mij hebben ze hier in Spanje niet iets van een schoonheidscommissie als het over het bouwen van huizen gaat.
Als het goed is komt morgen Raul met onze auto naar Santiago en hebben wij morgen ons reisdoel voor dit jaar weer bereikt. Wij zullen zien!
Vrijdag 22 april
Er was nog 45 km te gaan toen wij vanmorgen vroeg, uit ons zolderkamertje vertrokken. Met daarin nog wel twee flinke klimmetjes en ook Santiago ligt in de hoogte. Het eerst gedeelte was weer heel mooi en er was een vreemd natuurverschijnsel, namelijk, dat de lucht helemaal helder was maar dat in het dal een dikke wolk bleef hangen. Een heel apart gezicht.
De laatste kilometers moesten wij door allerlei kleine boerenland weggetjes naar Santiago rijden waarvan één km over een onverhard pad met de nodige modder. Maar dit pad eindigde bij een pas aangelegde snelweg en daar konden wij niet verder. Nu moesten wij een grindpad bijna loodrecht omhoog. Mijn hellingmeter gaat tot 25 % en die kon het niet aan, dus het was in ieder geval meer. Eén voor één hebben wij samen de fietsen omhoog geduwd en nog was dat loodzwaar.
Helaas kwamen wij door de kleine weggetjes geen plaatsnaambord van Santiago tegen voor de gebruikelijke foto.
Via allerlei kleine straatjes bereikten wij het altijd drukke plein vóór de kathedraal. Daar hebben wij elkaar gefeliciteerd met deze nieuwe prestatie en de gebruikelijke foto's gemaakt. Bij elkaar hebben wij ongeveer 1050 km gefietst in 18 dagen waarvan 3 rustdagen.
Het is op het plein altijd een gezellige drukte en veel pelgrims ontmoeten elkaar daar weer. Wij hebben een tijdje gepraat met een Duitse wandelaar die in z'n eentje vanuit de Pyreneeën was komen wandelen.
Wij hebben een hotel buiten het centrum zodat Raul, daar gemakkelijk onze auto kan afleveren op de parkeerplaats van het hotel. Maar vanuit onze slaapkamer kijken we wel zo op de stad.
Na het douchen en omkleden weer terug naar de stad om heerlijk uitgebreid te lunchen in een enig restaurant waar de chefkok een soort verrassingsmenu voor ons bereidde. Volgens Tripadvisor was het, het een heel goed restaurant dus wij waagden het er maar op. En het was werkelijk subliem. Allemaal kleine hapjes van top kwaliteit.
Daarna de stad doorgeslenterd en even in het Parador op het plein gezeten. Raul, Whatsapp-te dat hij al bijna in Santiago was, maar intussen was het weer eens flink gaan regenen en nu hadden wij geen regenkleding bij ons. Dus eer het droog was en wij weer naar het hotel konden fietsen zat hij al in ons hotel op ons te wachten.
En daar stond hij dan, helemaal glimmend en onbeschadigd onze mooie nieuwe auto.
Wij hebben met Raul nog gezellig een biertje gedronken en veel verhalen uitgewisseld en daarmee is eigenlijk ons avontuur ten einde.
Wij blijven nog even weg, maar weten nog helemaal niet waar wij de komende dagen naar toe gaan. In ieder geval een plaats, waar geen regen is. Wij zien het wel, ook dat is weer een avontuur.
Ik hoop dat ik zo ook wat foto's kan plaatsen, want de website is volgens mij nog steeds niet in orde.
Een hartelijke groet van twee voldane mensen, het was weer een mooie tocht en wij vonden het ondanks de regen heerlijk om te doen.
Paul en Marijke
P.s.
Om een of andere duistere reden staan alle foto's van de afgelopen dagen onder het verslag van 22 april 2015 genaamd "Epiloog" En ik krijg ze niet verplaatst. Foutje van de website!
Dus even terugbladeren en dan vind je ze.
.
Wij gingen al betrekkelijk vroeg op pad en het was zowaar droog en sterker nog, het zou de hele dag ook droog blijven. Vandaag staat Ourense op het programma. Volgens de beschrijving een grote stad. En daar is ook niets mee miszegd, wat een gigantische stad, maar wel mooi. Gelukkig reden wij via een fietspad langs een riviertje tot heel dicht bij het centrum, dus hadden wij niet veel last van de drukte van het vele verkeer. Eerst de oude Romaanse brug even op en dat was dan ook gelijk het enige oude monument in deze stad. Het bleek een hele moderne stad te zijn met veel hoogbouw. Na de brug via wat vragen naar het centrum gefietst voor een kopje koffie. Helaas was er op het mooie Plaza Mayor een zeer luidruchtige demonstratie bezig, waardoor wij onze eigen stemmen nauwelijks konden verstaan. Dus maar ergens in een banketbakkerij koffie gedronken. Dat was jammer want het was voor het eerst sinds dagen warm genoeg om buiten te zitten. Wij hebben overwogen om hier te overnachten maar uiteindelijk niet gedaan, omdat wij liever in een klein dorpje zitten dan in een grote stad.
Na de koffie was het weer klimmen geblazen naar het dorpje "CEA" waar wij een Casa op het oog hadden. De omgeving werd nu steeds mooier wat vaak het geval is als je in de bergen fietst. Wij fietsten nu parallel met de wandelaars-Camino en kwamen hele leuke dorpjes tegen. Dit is het land van het brood, zoals ze dat hier noemen. Hier worden hele specifieke grote broden gebakken en verkocht. En bij de huizen zie je veel hele smalle hoge schuurtjes staan op palen. (Espigueiros genoemd, bron: Riet van Kilsdonk) Kennelijk zijn die voor de opslag van graan. Sommige zijn al heel oud, in ieder geval is het een leuk gezicht. Op een mini dorpspleintje in een gehucht in het zonnetje nog ons yoghurtje verorberd en wij konden er weer tegen. Voor het eerst sinds dagen konden wij ook weer in korte broek fietsen.
Tussen de steden Ourense en Santiago is bijna geen slaapplaats te krijgen omdat daar alleen maar kleine dorpjes en gehuchten zijn. Uren zoeken op Google en bij alle andere sites leverden weinig op. Maar in CEA had ik uiteindelijk een Casa gevonden. Toen wij daar arriveerden bleek dat weer helemaal in de roos te zijn. Een alleraardigste vrouw liet ons de gigantische kamer met een fantastisch uitzicht zien en sterker nog wij waren de enige gasten en konden over het hele huis beschikken. 's Middags, op het Plaza Mayor heerlijk in het zonnetje gezeten en lekker van een biertje genoten.
's Avonds hebben wij gegeten in een soort winkel van Sinkel. Je moet je een grote ruimte voorstellen met aan de wanden allebei kitscherige huisjes, de schappen vol met prullaria, van ansichtkaarten tot drogisterij spullen, speelgoed, maar ook een halve supermarkt, je kan het zo gek niet bedenken of het was in de winkel aanwezig. In de andere helft van de ruimte stonden tafeltjes en lange picknick tafels met banken waar wij aan zaten. Het menu van de dag bestond uit een onduidelijke vermicellisoep en een kippenpoot met rijst. De zeer aanwezige eigenaresse was zeer behulpzaam in het uitleggen waar wij het beste de volgende avond zouden kunnen slapen. Zij belde zelfs een Casa op waarvan zij dacht dat die plaats zouden hebben.
Donderdag 21 april
Allereerst vanmorgen een leuk incident. Ik ging vanmorgen vroeg even naar de supermarkt om onze yoghurt in te kopen en daar kwam de eigenaresse van het restaurant van gisteren binnen, om te zeggen dat ik even naar haar toe moest komen. Daar aangekomen, hield zij een in het Engels geprinte tekst onder mijn neus, waarin stond dat zij zich gisteren vergist had. De casa die zij gereserveerd had lag in een heel ander deel van Spanje, bij Cap Finister, dat is voorbij Santiago aan de kust. Dus met veel excuses had zij nu een andere casa opgezocht en gereserveerd. Dus zij was er na ons vertrek nog mee bezig geweest en had zelfs de tekst via Google translate vertaald. Dit staat model voor de ontzettend aardige mensen die wij deze reis weer zijn tegengekomen.
Het is vandaag de voorlaatste dag van onze fietstocht. Wij zijn nog 104 km van Santiago verwijderd. Vandaag staat er 64 km op het programma en ook vandaag is de regen ons niet bespaard. Maar als troost is het een prachtig landschap waar wij doorheen fietsten. Midden in de stilte doemt er 's morgens opeens een gigantisch klooster op ons pad. Heel oud en imposant staat het daar gewoon te staan, midden in het landschap. Als wij even stoppen om te kijken komt er een man op ons af die Belg blijkt te zijn. Hij verblijft daar zo'n zes weken per jaar om hand-en span diensten te verrichten. In het klooster dat plaats biedt aan een paar honderd monniken, zitten er nu nog slechts acht, waarvan drie net ingetreden en die mogen niet praten, en dat doen ze dan ook niet, ook niet met hem.
In het café er tegenover een lekker kopje koffie gedaan. Het Cisterciënzers-klooster mochten wij niet in. Dat ging pas om 14.30 uur open. Helaas!
Natuurlijk was het vandaag ook wel koud maar het is evengoed genieten als wij voor de laatste keer deze reis naar duizend meter klimmen en daar helemaal in de mist en de stilte fietsen. Dan is het afdalen geblazen en af ertoe even stoppen om van het uitzicht te genieten. In een klein stadje stoppen wij weer voor koffie maar het bleek een restaurant te zijn. Het rook er goed en was er gezellig en warm, dus waarom ook niet, doet u ons maar het dagmenu. Het bleek een van de vreemdste dag menu's te zijn die wij tot nu toe voorgeschoteld hebben gekregen. Een hele onduidelijke soep met chorizo en ossenstaart en linzen. Daarna een grote schaal met en groene groente, een mengeling van boerenkool en andijvie, die wij beide nog nooit gezien hadden en een paar plakken vlees en een paar aardappelen en nog een paar onduidelijke ingrediënten. Maar het smaakte redelijk en wij konden ons weer even warmen. En bovenal het waren weer hele leuke gastvrouwen.
Met heel veel moeite heb ik een casa kunnen vinden op de route in Vila de Cruces. Daar zitten wij nu op en kleine zolderkamer en ik zit nu in het café eronder, te midden van twee luidruchtige grote TV toestellen en twee gokautomaten en een aantal lawaaierige gasten dit stukje te schrijven. Net even in het dorp gelopen maar dat is weer van het kaliber "lelijk" volgens mij hebben ze hier in Spanje niet iets van een schoonheidscommissie als het over het bouwen van huizen gaat.
Als het goed is komt morgen Raul met onze auto naar Santiago en hebben wij morgen ons reisdoel voor dit jaar weer bereikt. Wij zullen zien!
Vrijdag 22 april
Er was nog 45 km te gaan toen wij vanmorgen vroeg, uit ons zolderkamertje vertrokken. Met daarin nog wel twee flinke klimmetjes en ook Santiago ligt in de hoogte. Het eerst gedeelte was weer heel mooi en er was een vreemd natuurverschijnsel, namelijk, dat de lucht helemaal helder was maar dat in het dal een dikke wolk bleef hangen. Een heel apart gezicht.
De laatste kilometers moesten wij door allerlei kleine boerenland weggetjes naar Santiago rijden waarvan één km over een onverhard pad met de nodige modder. Maar dit pad eindigde bij een pas aangelegde snelweg en daar konden wij niet verder. Nu moesten wij een grindpad bijna loodrecht omhoog. Mijn hellingmeter gaat tot 25 % en die kon het niet aan, dus het was in ieder geval meer. Eén voor één hebben wij samen de fietsen omhoog geduwd en nog was dat loodzwaar.
Helaas kwamen wij door de kleine weggetjes geen plaatsnaambord van Santiago tegen voor de gebruikelijke foto.
Via allerlei kleine straatjes bereikten wij het altijd drukke plein vóór de kathedraal. Daar hebben wij elkaar gefeliciteerd met deze nieuwe prestatie en de gebruikelijke foto's gemaakt. Bij elkaar hebben wij ongeveer 1050 km gefietst in 18 dagen waarvan 3 rustdagen.
Het is op het plein altijd een gezellige drukte en veel pelgrims ontmoeten elkaar daar weer. Wij hebben een tijdje gepraat met een Duitse wandelaar die in z'n eentje vanuit de Pyreneeën was komen wandelen.
Wij hebben een hotel buiten het centrum zodat Raul, daar gemakkelijk onze auto kan afleveren op de parkeerplaats van het hotel. Maar vanuit onze slaapkamer kijken we wel zo op de stad.
Na het douchen en omkleden weer terug naar de stad om heerlijk uitgebreid te lunchen in een enig restaurant waar de chefkok een soort verrassingsmenu voor ons bereidde. Volgens Tripadvisor was het, het een heel goed restaurant dus wij waagden het er maar op. En het was werkelijk subliem. Allemaal kleine hapjes van top kwaliteit.
Daarna de stad doorgeslenterd en even in het Parador op het plein gezeten. Raul, Whatsapp-te dat hij al bijna in Santiago was, maar intussen was het weer eens flink gaan regenen en nu hadden wij geen regenkleding bij ons. Dus eer het droog was en wij weer naar het hotel konden fietsen zat hij al in ons hotel op ons te wachten.
En daar stond hij dan, helemaal glimmend en onbeschadigd onze mooie nieuwe auto.
Wij hebben met Raul nog gezellig een biertje gedronken en veel verhalen uitgewisseld en daarmee is eigenlijk ons avontuur ten einde.
Wij blijven nog even weg, maar weten nog helemaal niet waar wij de komende dagen naar toe gaan. In ieder geval een plaats, waar geen regen is. Wij zien het wel, ook dat is weer een avontuur.
Ik hoop dat ik zo ook wat foto's kan plaatsen, want de website is volgens mij nog steeds niet in orde.
Een hartelijke groet van twee voldane mensen, het was weer een mooie tocht en wij vonden het ondanks de regen heerlijk om te doen.
Paul en Marijke
P.s.
Om een of andere duistere reden staan alle foto's van de afgelopen dagen onder het verslag van 22 april 2015 genaamd "Epiloog" En ik krijg ze niet verplaatst. Foutje van de website!
Dus even terugbladeren en dan vind je ze.
.
-
23 April 2016 - 00:38
Fred:
Hoi Marijke en Paul, al eerder vandaag mijn hoed afgedaan voor opnieuw deze prestatie! vol ontberingen maar wel met grote doorzettingskracht. Ik denk dat ik eerder Raul gebeld had....Mooi dat ook deze actie gelukt is..en dat de auto niet - zoals Hans had doorgegeven - via de spaanse marktplaats was aangeboden.
Nu nog een paar warme dagen gewenst in het Spaanse land en Frankrijk. Ik zie jullie graag weer terug en Ollanda. En voor nu slaap lekker en voor morgen...gezond weer op.
een goede nacht fred -
23 April 2016 - 00:44
Ans:
Nou Kanjers jullie hebben het maar weer gedaan. Gefeliciteerd. Ik heb genoten van jullie avonturen. Bedankt dat ik weer mee kon reizen via de leuke verhalen. En nu op naar het mooiste avontuur straks in juni. Liefs Ans -
23 April 2016 - 07:41
Riet Klauwers:
Het avontuurlijke spat er weer vanaf die laatste dagen. Niet weten waar je komt te slapen en waar en wat je gaat eten. Leuk hoor! En dan nu weer de weelde van een hotel, restaurant en een eigen nieuwe auto. Das weer ff kicken! Geniet maar lekker ouwe kuitenbijters! Liefs Riet -
23 April 2016 - 08:07
Marie Louise :
Geweldig!! Mijn complimenten, wat een prestatie!!!
Geniet nog maar even na...
-
23 April 2016 - 10:25
Marijke V.:
Gefeliciteerd met jullie knappe prestatie!
Het sportieve lichaam en de geest fantastisch gecombineerd. Houden zo!!
Liefs van Marijke V.
-
23 April 2016 - 10:51
Riet:
Hoi Marijke en Paul,
Gefeliciteerd met het behalen van het eindpunt.Heel knap.
We hebben genoten van jullie verhalen,alsof we meereden.
Wij zijn een paar jaar geleden ook in dat gebied met die graanschuren geweest, heel apart,espigueiros , noemen ze die.
Zoek maar een warm stukje Europa op.
Hier wordt het elke dag kouder, 8gr.,bovendien wordt er hagel en sneeuw verwacht.
Riet v k -
23 April 2016 - 11:09
Peter En Mieke:
Proficiat met het halen van de finish! Wij hebben met jullie enorm van de tocht genoten en wensen jullie nog een mooie afsluiting. In de zon, die zal toch wel ergens zijn? Dikke kus van ons. -
23 April 2016 - 17:34
Jeannette Kuipéri:
Heerlijk dat het allemaal weer gelukt is.Geniet nog even het weer schijnt beter te worden.Een troost hier ijskoud en morgen hagel.groetJeannette -
23 April 2016 - 19:38
Munk:
chapeau !!! goed gedaan en nu heerlijk genieten.
c u soon en have fun
liefs Munk -
23 April 2016 - 21:12
Magda:
Van harte gefeliciteerd met deze grote prestatie weer en de goede afloop !
Was leuk jullie verhalen te lezen maar gunde jullie wel wat meer zon en warmte.
Hopelijk gaat dat vanaf nu beter lukken. Veel plezier nog even daar!
mvrgr.
Magda -
23 April 2016 - 21:52
Anneke En Gert:
Hoi kanjers, wat weer een geweldige ervaring mat alle ontberingen die jullie hebben door staan, als je maar elkaar blijft aanmoedigen kan je, je doel bereiken. Daar zijn jullie een groot voorbeeld van. Echt CHAPEAU. Wat fijn det het met auto ook goed gegaan is.
Geniet nog heerlijk na van jullie avonturen, bedankt dat wij via de verslagen hebben mee mogen reizen. Liefs Annek en Gert. -
24 April 2016 - 18:54
Marianne:
Tjongejonge, jullie hebben het weer gefikst! Super stoer dat jullie weer de strijd hebben geleverd tegen de elementen en het een en ander goed hebben doorstaan! We zien jullie terug met een topconditie en glimmend van genoegen. Terecht!
Tot gauw, Marianne en ook Jan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
