Dag 40 t/m 43 (lange versie, voor liefhebbers;-))

Van Dali via de middeleeuwen naar Gaudí

Vrijdag:
Nadat wij s'morgens net besloten hadden om vandaag de stad Figueres te gaan verkennen, besloten wij toch nog maar eens te bellen en doorzeuren of er toch echt geen kaartjes te krijgen waren voor het huis van Dali aan de kust in Cadaqués. En zowaar er bleken nu wel kaartjes te zijn voor 15.20 uur. Dus alras naar het autoverhuur bedrijf en daar konden wij met veel moeite nog net een auto huren. Hoe wisselend kan een mens zijn. Om 11.00 uur zaten wij in de auto op weg naar Cadaqués. De fietsen veilig in de garage van het hotel. (Maartje schreef: Zo ken ik jullie weer, haha) wij zijn niet voor één gat te vangen.
Om in Cadaqués te komen moet je een behoorlijk berg over. Ik ben blij dat wij die niet hoefden te fietsen. Cadaqués zelf is een schatting wit stadje in een mooie baai en is het meest oostelijk deel van het Spaanse vasteland. Het bleek erg druk te zijn met nauwelijks parkeerplaats voor de auto's. En daarbij hadden wij onszelf, ondanks adviezen van zus Riet, niet goed geïnformeerd. Het huis bleek in een andere baai te liggen in Port lligat, dus dat was nog flink wat lopen en klimmen.
Het was weer een totaal andere wereld als wij de afgelopen weken hadden meegemaakt. De drukte van een toeristenplaats met alles erop en eraan. Maar eerlijk is eerlijk wel heel leuk. Port Lligat was veel rustiger en toen wij volgens een heel precies schema om 15.20 uur naar binnen mochten met precies 9 mensen, was het wel een hele aparte ervaring. De gekkigheid en absurditeit van Dali kwam hier nogmaals en heel nadrukkelijk tot uiting in de manier waarop hij allemaal kleine huisjes c.q. vissershutjes aan elkaar had gevlochten en ingericht. Het is nauwelijks in foto's uit te drukken.
Wij waren alle twee wel blij dat wij het toch gezien hadden.
Daarna nog even heerlijk aan het strand zitten en Marijke heeft zelfs nog even heerlijk gezwommen. Het was een drukte van jewelste in Cadaqués en op de terugweg, toen wij opnieuw de berg over moesten was het echt file rijden. Te meer omdat er vlak voor ons een stel wielrenners de berg over gingen. En de weg was te smal en te bochtig om ze goed te passeren.
Op de terugweg de veel grotere badplaats Roses nog bezocht, maar daar was vrij weinig aan. Een soort Benidorm maar wel netter denk ik.
S'avonds onze eerste tapas gegeten. Heerlijk, gewoon afpakken uit een soort toonbank en achteraf afrekenen op basis van de lege stokjes op je bord. En als er weer een warme tapas kwam werd er een bel geluid. Heerlijk en leuk. Was weer een goede tip vanuit Tripadvisor. Die raadplegen wij tegenwoordig in ieder stad en meestal zit het wel goed als de recensies ook goed zijn.

Zaterdag
Vandaag een relatief korte rit van 45 km naar Monnels. Naar onze B&B die wij al een aantal dagen geleden gereserveerd hebben omdat Hannie en Oscar hier zo enthousiast over waren. Dit was hun laatste stek voordat zij weer terug gingen naar Nederland. Opnieuw (ik val in herhaling) een fantastisch mooie rit. Eerst nog even druk om de stad uit te komen en daarna wel wat klimmen hier en daar tot 18% heb ik gemeten! en flinke stukken onverhard en over hele smalle paadjes en smalle bruggen, maar de natuur is zo mooi en de omgeving zo stil. Dat maakt alles weer goed.
En ik zit dit stukje nu te schrijven aan een tafeltje voor de deur van onze B&B (zie foto) wat direct ook het dorpspleintje is. Het enige restaurant is hier 5 stappen vandaan en het geheel van het dorpsplein bestaat alleen maar uit hele oude huizen, waarvan de meeste, met arcade bogen. Op dit plein zou zo een film uit de middeleeuwen opgenomen kunnen worden zonder dat men iets hoeft te veranderen. De hele middag komen hier wat mensen uit het dorp wat drinken bij het restaurant en er komen wat toeristen om wat foto's te maken van dit prachtige pleintje. En daar mogen wij gewoon zitten en anderhalve dag wonen, fantastisch. Onze B&B is net zo authentiek als het pleintje met allemaal hele authentieke kamers en wordt geleid door een leuke meid van een jaar of 35 die op de begane grond ook gelijk een kleding winkeltje runt.
S'avonds in het restaurant op vijf stappen afstand gegeten en het werd vreselijk druk op deze zaterdagavond. Het halve plein werd ingenomen door tafeltjes van het restaurant.
Het slapen ging echter wat minder in en smal authentiek kraakbed met ieder half uur het luiden van diverse kerkklokken in de omgeving.

Zondag
Vandaag moesten wij op zoek naar een hotel voor Barcelona en een manier om daar te komen. Volgens onze routegids is het vrijwel niet mogelijk om op een verantwoorde en veilige manier het laatste stuk naar Barcelona toe te fietsen. Paul Benjaminse, de schrijver van het boekje raadt iedereen ten sterkste aan om het laatste stukje naar Barcelona met de trein te doen. Hij beschrijft overigens ook helemaal geen fietsroute voor dat deel.
Met behulp van de gastvrouw van de B&B zoeken wij het een en ander uit en zij brengt mij zelfs nog naar een treinstation 10 km verder om daar kaartjes te kopen. Dat lukt helaas niet maar de bedoeling was goed. Verder een hele luie en relaxte zondag in een heel loom dorpje waar al 100 jaar niets gebeurt.

Maandag
S'morgens willen wij al vroeg ontbijten, maar onze gezellige Italiaanse gastvrouw heeft geen haast en wil liever uitgebreid kletsen dan voor ons ontbijt te zorgen. Daarna op pad en al snel is het weer klimmen geblazen. Een bergje van 400 meter hoog deze keer. Het is al snel heet en ik waag het erop om maar eens een stuk zonder shirt te fietsen op de doodstille weg naar de top. Deze kant van Spanje is wel veel groener en mooier dan de richting van Santiago de Compostella op. Het is dik bebost en ontzettend groen. Na een lange afdaling komen wij bij het station aan waar ieder uur een trein naar Barcelona vandaan vertrekt. Kaartjes kopen is geen probleem en de fietsen mogen gratis mee. Hiervandaan is het nog 80 km tot het centrum van Barcelona.
De trein die wij moeten hebben blijkt een soort metro wagon te zijn. Dus één groot compartiment dat duidelijk niet geschikt is om zware fietsen met dikke zijtassen in te vervoeren. De stoptijd bij het station is ook ongeveer vergelijkbaar met de metro. Binnen één minuut na aankomst gaan de smalle deuren weer dicht, terwijl wij net anderhalve fiets binnen hebben. Onhandig staan wij midden tussen alle mensen met onze fietsen, terwijl alle stoelen bezet zijn. Gelukkig gaan er bij het volgende station twee mensen uit en kunnen onze fietsen aan de zijkant geplaatst en en met riemen vastgezet worden en ook wijzelf kunnen nog net zitten.
Vijf kwartier en elf stationnetjes later komen wij in Barcelona aan.
Ons hotel is twee km fietsen van het station en wij worden heel enthousiast ontvangen. De fietsen mogen zelfs gratis in de parkeergarage staan.
Even douchen en dan de stad in, naar de Sagrada Familia, waar wij iemand zo gek hebben gekregen om op zijn knieën te gaan en de foto van ons te maken die wij eerder gestuurd hebben met de Sagrada Familia op de achtergrond.
Dit is nu de vierde keer dat ik in Barcelona kom, voor Marijke de derde keer. Voor mij een stad met een hele bijzondere betekenis. Daarom is het ook een emotioneel weerzien met deze stad en dat hebben wij met een lekker glaasje wij gevierd.
Wij zijn heel blij en dankbaar dat wij deze bijzondere fietsreis hebben mogen en kunnen maken. Het was en is genieten, van elkaar, van het fietsen en van de prachtige natuur.

Even voor de statistieken: vandaag zijn wij precies zes weken onderweg en hebben tot nu toe 2047 km gefietst.

Iedereen bedankt voor de leuke reacties op deze blog. Wij gaan hier nog even genieten eerst hier in Barcelona dan aan de kust in Llfranca en wij zien jullie weer in oktober in Nederland.

De foto's van Barcelona zijn bij het vorige verslagje geplaatst.