De laatste dagen

Er is veel gebeurd sinds mijn laatste verslag op maandag 15 september. Die dag kwamen wij aan in Barcelona en hebben toen de stad al voor een deel bekeken.
Op dinsdag 16 en woensdag 17 september hebben wij twee volle dagen Barcelona doorkruist met onze eigen fietsen. Met gevaar voor eigen leven moet ik zeggen, want het is qua auto en motorverkeer een gekkenhuis in deze stad. Er zijn dan weliswaar fietspaden op de drukke straten maar die zijn heel onregelmatig en moeilijk te vinden. En dan nog raast het autoverkeer rakelings langs je heen. In New York is het veiliger om te fietsen.
De eerste dag hebben wij de oude gotische / Joodse wijk bekeken. En heeft Marijke lang met Maartje gebeld. Daarna het havenkantoren bezocht en wat door de kleine straatjes gefietst. De tweede dag de berg de Montjuic op met de fietsen, wel even behoorlijk klimmen, maar dan heb je ook wat. Eerst het olympisch stadion bezocht en daarna het museum van Joan Miro dat ook daar is uitgebreid bekeken. Toen nog hoger naar het kasteel. Vanwaar wij een fantastisch uitzicht hadden. Hier waren wij een aantal jaren geleden ook met de kinderen geweest.
Eenmaal weer beneden eerst even lunchen in onze favoriete tapas tent en toen wilde ik toch alsnog graag de Sagrada Familia van binnen zien! Omdat ik niet weet of ik ooit nog weer in Barcelona terugkom en wachten tot hij afgebouwd is heeft niet zoveel zin. Maar ja daar stonden steeds lange rijen voor. Toch maar de gok gewaagd. Naar een half uur in de rij had ik een kaartje en moest ik om de kerk heen lopen om binnen te komen. Eenmaal binnen was ik diep onder de indruk. Een wonderbaarlijke schoonheid en geraffineerdheid waarmee dit gebouw gemaakt is. Binnen is de kerk ook al in gebruik en ik denk dat het, op een bepaalde manier, de mooiste kerk is die ik ooit gezien heb. Het was de moeite van het in de rij staan dik waard.
Onze gezamenlijke conclusie was dat Barcelona toch wel een hele interessante en gezellige stad is met veel hoogtepunten en veel lekkere eettentjes. Omdat de stad zo groot is, is de fiets een ideaal vervoermiddel maar je moet niet bang zijn en een goede verzekering hebben. Er staan overigens op tientallen plekken huurfietsen.

Donderdagmorgen een klein fietstochtje naar het grote treinstation Sants. Na enige verwarring waar kaartjes te kopen hadden wij het goed loket. De trein naar Blanes ging om 10.16 uur van perron 8. Wij staan keurig op tijd op perron 8 en de treinen komen om de paar minuten. Precies om 10.16 uur stopt er een trein waar wij instappen, maar aan niets is te zien waar hij naar toe gaat, de eerste stations kloppen met mijn aanwijzingen, maar bij het vierde station klopt het niet meer. Wij vragen aan mede passagiers waar hij naar toe gaat, dat blijkt niet Blanes te zijn. Bij station 5 stappen wij uit en nemen de eerstvolgende trein terug. Die blijkt echter maar één station verder te gaan, dat is zijn eindpunt. Om naar Barcelona terug te gaan moeten wij twee stations verder en, dat is erger, naar een heel ander perron. Er is geen lift alleen een roltrap omhoog. Twee zwaren fietsen + zeven fietstassen omhoog met de roltrap. Maar er is geen roltrap naar beneden dus fietsen en fietstassen twee trappen naar beneden sjouwen. Daar weer in een hoge trein zeulen, twee stations verder er weer uit zeulen en weer naar een ander perron, hier is gelukkig wel een lift. Dan is er grote onzekerheid over welke trein naar Blanes gaat. Een medepassagier zegt iets anders dan dat er op het bord staat. Wij gokken op de medepassagier en dat pakt goed uit. 22 stations verder met deze boemeltrein, die af en toe vrijwel over het strand rijdt, komen wij in Blanes aan.
Na een heerlijk lunch aan het strand kan het klimmen weer gaan beginnen. Om op de hoofdweg naar het noorden te komen is het via allerlei kleine baaitjes steeds heel erg steil. Soms moet ik lopen zo stijl. Maar dan eindelijk is er de hoofdweg. En de eerste plaats die wij daar binnenrijd is Lloret de Mar. Komen wij daar toch ook eens in ins leven.Ik had het mij erg voorgesteld maar dit is veel erger en groter dan ik had kunnen bedenken. Wat verschrikkelijk! Daarna komen nog een paar van dat soort plaatsen op weg naar het noorden toe. Op een vreselijk drukke autoweg waar iedereen het heerlijk vind om lekker te scheuren in de bochten. Daarbij is het ook nog flink klimmen geblazen, tussen door. Na Tossa de Mar wordt de weg een stuk smaller, rustiger en veel mooier. Daar begint de mooie kust van Costa Brava. Prachtige rotspartijen en vergezichten, diepe afgronden en mooie bochtige wegen. Maar ook veel klimmen en dalen. S'avonds na zessen komen wij in Sant Feliu de Guixols aan waar wij een hotel vinden op een rotspunt. Het hotel is twee dagen geleden net getroffen door een tornado dus het zwembad ligt met zand en er zijn verschillende dingen vernield. Maar volgens ons zijn er al een flink aantal zaken jaren geleden vernield, die nog niet opgeknapt zijn. S'avonds mogen wij voor het eerst deze reis aanschuiven aan een afhaalbuffet tussen allerlei Duitse en Franse Neckermann achtige reisgezelschappen. Olée.
De volgende ochtend, Vrijdag 19 september, mogen wij gelukkig wel snel verder fietsen. Het is heel mistig en een stuk frisser. De weg valt mee en vanaf Palamos waar wij aan het strand koffiedrinken is het laatste stuk naar Llfranca zelfs een heel leuk onverhard fietspad.
Is Llfranca aangekomen blijkt dat het een hele leuk authentiek badplaatsje te zijn aan een kleine baai. Ons hotel ligt direct aan het strand en onze kamer met balkon ligt aan de zijkant van het hotel en wij kunnen het haventje vanaf het balkon net zien. Het hotel blijkt een schot in de roos te zijn. Het is gezellig, ligt centraal, is goed van eten en drinken en wij hebben een riante kamer.
Wij hebben er voor vijf nachten geboekt, maar boeken zelfs uiteindelijk nog een nacht bij.
Het is voor ons een stukje onontdekte kust en een genot om er deze rustige september maand te verblijven. Ik geloof best dat het hier midden in de zomer ook vreselijk druk zal zijn maar nu is het heerlijk hier. Wij hebben een dag gewandeld naar Calella de Palafrugell, dat is een badplaatsje dat één rots zuidelijker ligt en een hele dag gewandeld via de vuurtoren (flink klimmen) en daarna via een moeilijk pad langs allerlei kliffen naar een badplaatsje dat Tamariu heet. Een hele mooie en moeilijke wandeling. Toen nog een dag gefietst via allerlei fietspaden naar Pals en Palafrugell. Nog een dagje strand, kortom wij hebben ons prima vermaakt, met heerlijk eten bij Chez Thomas en in ons eigen hotel. Al met al heerlijk gerelaxt.
Ja en dan komt toch het moment dat je moet beslissen, wanneer gaan wij terug.
Eigenlijk willen wij allebei voorlopig helemaal niet terug. Maar dat is natuurlijk niet reëel. Wel een goed teken natuurlijk. Uiteindelijk viel de keus op zaterdag.
Dus stapten wij donderdagmorgen 25 september weer op de fiets en via een prachtige route die voor een groot deel fietspad, deels over verschillende boulevards ging kwamen wij 63 km verder in Girona aan waar wij een hotel dat wij al uitgezocht hadden binnen stapten en om een kamer vroegen.
Dit hotel stond letterlijk midden in het leuke deel van de stad en de fietsen konden in een parkeergarage staan. Zowel donderdagmiddag en avond als vrijdagmorgen Girona nog bezocht. Een grote contrast met het drukke Barcelona is niet denkbaar. Het deel dat interessant is en dat wij bezocht hebben is geheel autovrij en bestaat voor het grootste deel uit kleine oude straatjes, met onnoemelijke veel kroegjes en restaurantjes. Er staat een hele hoge en lange soort Chinese muur om dit oude gedeelte heen waar je op mag lopen. De rivier met de overhangende oude huizen is leuk om te zien en natuurlijk de vele bruggen over de rivier waaronder die van Gustaf Eiffel.
Ik heb zelfs nog geprobeerd om te lunchen in het beste restaurant ter wereld, El Celler de Can Roca, dat hier gevestigd is en waar je 11 maanden van te voren moet boeken. Ik dacht misschien is er een annulering, maar helaas pindakaas.
En nu? Het is nu vrijdag 26 september En ik zit hier in een hotel bij het vliegveld van Girona aan het zwembad dit laatste verslag te typen. Onze fietsen hebben wij hier ingeleverd en die worden door de Firma Soetens hier opgehaald en bij ons thuis afgeleverd. Ik heb ze net nog even gebeld.
Er staat inmiddels bij 2300 km op de tellers en de fietsen hebben het allebei prima gedaan.
Marijke is inmiddels verliefd op haar fiets geworden en wij hebben ons heilig voorgenomen dit zeker nog eens te doen, maar dan met twee E-bikes.
Wij hebben nu al heimwee en wij zijn nog niet eens weg.
Morgenochtend zaterdag 27 september om 8.45 uur vliegen wij hier vandaan naar Amsterdam, waar het naar verluid nog een warm weekend wordt. Zeg maar gerust het wordt een heet weekend met ons erbij in Nederland!