Dag 5, Hoezo vlak, hoezo droog?

s'Morgens, iets later dan gepland kwamen Anneke en Nico langs ons hotel om ons op te halen. De officiële route liep namelijk langs ons hotel. Vandaag zou het het echte klimmen gaan beginnen volgens het boekje. En dat bleek helemaal waar. Wij verlieten het Maasdal en gingen de Ardennen in. En hoewel de schrijver van ons routeboekje beweert dat deze route de gemakkelijkste is van alle routes door de Ardennen, zou je dat bij de eerste lange klim niet zeggen. 10 á 11% De allereerste lange klim blijft altijd heel zwaar, ook al weet je het van te voren en ook al heb je al wat train kilometers in de benen. Maar de gelukkigste van ons vieren was Marijke, die nu voor het eerst tijdens al onze fietstochten lachend omhoog ging met haar E-bike en bovenop de berg geduldig en ontspannen op ons stond te wachten. En zelfs nog tijd over heeft om een foto van ons maken als wij hijgend en zwetend boven komen.
Gelukkig is het dan nog droog. Dat kunnen wij van de middag niet zeggen. Het begon eerst gewoon met druilerige regen en eindigde in een ware tropisch stortbui, vlak voordat wij bij onze B&B aankwamen.
Deze B&B was met heel veel moeite door mij geboekt, want de eigenaresse was eigenlijk niet thuis die avond. Maar speciaal voor ons bleef haar man thuis.
Het boeken van een slaapplaats is deze hele reis een ware crime. Alles zit vol. Waarschijnlijk heeft dat ook te maken met de herdenking van het begin van de eerste Wereldoorlog en het feit dat wij nu midden in de zomer fietsen. Er is nauwelijks een slaapplaats te boeken.
Maar goed, als verzopen katten kwamen wij bij "Els" aan. Werkelijk alles aan ons was nat en ook opnieuw de inhoud van onze tassen, ondanks het spuiten.
Onze kleding mochten wij afgeven en Els waste en droogde alles voor ons. De drijfnatte schoenen gingen met oude kranten erin vlak voor de speciaal voor ons aangemaakt open haard. En terwijl Els naar haar voorstelling ging gaan wij bij de brasserie ernaast heerlijk eten. Eind goed al goed.