Blubber, brandspuiten, sinaasappels en cultuur

Dag vier t/m zeven.
Van Los Palacios Y Villafranca via Sevilla naar Cordoba.

Wij zijn dus op dag drie in de regen geëindigd in een hotel in Los Palacios Y Villafranca. Gedurende de middag en avond is het flink door blijven regenen, maar s'morgens op dag vier was het droog, maar wel héél koud. Ik had twee vesten onder mijn regenjack aan en nog had ik het koud. Wij hadden zelfs de meegenomen ijsmutsen op. Gelukkig werd het op het eind van de ochtend wat warmer. De route was opnieuw heel stil en na een paar uur moesten wij volgens het routeboekje een dijkje op langs een kanaal. Ik was nog geen twintig meter het pad opgegaan of ik zat hopeloos vast in de klei. Normaal is dit waarschijnlijk een goed begaanbaar pad, maar nu was het door de regen een groot blubberpad. Met heel veel moeite konden wij onze fietsen weer terug op het asfalt krijgen, waar wij een half uur bezig zijn geweest om met stokjes e.d. alle klei van onze banden en onder onze spatborden vandaan te krijgen. De wielen konden namelijk niet meer draaien van de klei. Zo goed en zo kwaad als het ging konden wij daarna weer wat fietsen. Terug naar de grote weg en op zoek naar een waterslang om de fietsen schoon te spoelen. Die vonden wij bij een vrachtwagen bedrijf. Ik zag daar plotseling een brandslang en vroeg aan de aanwezige mannen of ik die mocht gebruiken. Dat mocht. Alle tassen eraf en spuiten maar! Voorzichtig kon ik alle klei overal vandaan spuiten en waren de fietsen na 20 minuten weer aardig schoon. Ook de tassen nog even reinigen en wij konden schoon op weg naar Sevilla. Helaas nu wel over vrij drukke autowegen, maar alles is beter dan die blubber.
In Sevilla even kort gezocht naar een hotel en er bleek een appartement beschikbaar te zijn op 100 meter afstand van de plek waar wij stonden. Dit appartement was helemaal in de roos. Groot en helemaal nieuw. Wij hadden het hier zo naar ons zin dat wij hier twee nachten zijn gebleven.
Sevilla is een geweldige stad en het is heerlijk om er op je gemak door heen te fietsen en alles te bezichtigen. Plaza Espana, het Real Alcázar, de Kathedraal, en s'avonds zelfs nog een soort Flamengo show bezocht.
Op vrijdag zou Pepijn met zijn neven en een vriend naar Sevilla toe komen op zijn rondrit door Andalusië. Helaas konden wij maar twee nachten in het appartement blijven, dus vrijdagmorgen toch maar vertrokken richting Cordoba. Helaas is de route tussen Sevilla en Cordoba geen mooie route. Marijke zei: "Ik zou er nog niet dood gevonden willen worden". Het begon al heel druk en de eerste 50 km hebben wij veelal langs drukke autowegen gereden, waar het verkeer met 100 km per uur vlak langs je raast. Dat hebben wij wel eens beter meegemaakt. Het was wel weer leuk dat hier veel pelgrims van Sevilla naar Santiago de Compostela lopen en het eerste stuk liepen zij op het zelfde traject als wij fietsten. Daarom riepen wij elke keer tegen alle wandelaars als vanouds "Buen Camino" (Goede Camino)
Tussen de middag bij een wegrestaurant gingen wij even koffie drinken en ik zag buiten een frisdrankautomaat staan die natuurlijk aangesloten was op het elektra. Daarachter ontdekte ik nog een vrij stopcontact en vroeg heel brutaal aan de serveerster of ik mijn accu daar op mocht laden. Dat mocht en onmiddellijk beide accu's te voorschijn gehaald en aan de stroom gehangen. Het punt was namelijk dat ik voor vandaag heel moeilijk een slaapplaats kon vinden. Alleen op 85 km en op 110 km van de start in Sevilla was er iets. En ik was bang dat dit misschien iets teveel gevraagd zou zijn van onze accu's. Dit is een probleem waar ik op al mijn fietsreizen nooit eerder mee te maken heb gehad. Wel apart eigenlijk! Omdat wij toch moesten wachten, toch maar even een lunch besteld. Na de lunch konden wij weer op weg richting Cordoba. Op de route kwamen opnieuw verschillende onverharde paden voor, maar die hebben wij allemaal vermeden. Overal lagen grote plassen en het was nu allemaal blubber.
Om een uur of twee hadden wij even telefonisch contact met Pepijn en consorten, die nu met de auto op weg waren van Malaga naar Sevilla. Zij wilden wel "even" omrijden om ons toch nog te ontmoeten. Nou dat even was ongeveer 100 km omrijden dat is wel héééél aardig van deze mannen. Dus wij zijn gaan zitten in een cafeetje in een of ander gehucht en na een uur kwam het stel aan. Even gezellig bijgekletst en onze teleurstelling over het slechte weer van deze week uitgewisseld. Voor hun is het nog vervelender dan voor ons, want volgende week als zij weer naar huis gaan knapt het pas op. Na een half uurtje afscheid genomen en net op het moment dat zij vertrokken begon het weer flink te regenen. Alle regenkleding weer aan en wij op de fiets. Het kwam werkelijk met bakken naar beneden, maar ja sinds vorig jaar zijn wij wel wat gewend. En wij hebben nu tenminste goede waterdichte fietstassen!
De eerste twee uur hebben wij zo in de regen gefietst, daarna werd het wat minder. Toen kwam onze eerste mogelijke slaapplaats in zicht, maar dat bleek langs de weg bij een benzinestation, in the middle of nowhere te zijn. Waarop Marijke luid en duidelijk riep: "DOORRIJDEN!" Dus dat betekende nog 26 km verder fietsen vandaag. Gelukkig was het dit tweede deel wel droog geworden en kwamen wij moe maar voldaan na 111 km in Palma del Rio aan, waar ik nu in een B&B op een antiek gedecoreerde kamer aan een klein tafeltje dit stuk zit te typen. Dit B&B lijkt eigenlijk meer op een museum dan een huis om in te leven. Omdat er alleen een bed van 190x120 is er op ons verzoek een los bed naast gezet, want dat is wel erg klein.
Morgen nog 60 km en dan zijn wij alweer in Cordoba.

Zaterdagavond 21 maart. De lente is begonnen en Riet klauwers is vandaag 65 geworden, Hoera!
Wij zitten in een klein hotel dat als het ware gekleefd zit aan de achterkant van de grote en beroemde moskee in Cordoba. Dit hotel hebben wij deze keer niet zelf uitgezocht maar wij zijn voor één nacht hier naartoe verwezen door het hotel waar wij eigenlijk naar toe wilden, maar die geen plaats had.
Vanmorgen begon de dag weer koud. 11 graden gaf mijn thermometer aan, en wij hadden opnieuw onze dikste kleren aan. Na een uurtje begon het ook weer te regenen en net toen wij onze regenkleding aan het aandoen waren kwam er een Spaanse sinaasappelboer naar ons toe, die net zijn sinaasappel boomgaard in kwam rijden. En na het bekende praatje vroeg hij of wij wat sinaasappels wilden hebben. Ik moest achter hem aan komen, maar dat deed ik niet vanwege de blubber. Binnen een paar minuten kwam hij terug met een grote zak met 12 hele grote sinaasappels. Ik denk zeker een kilo of vijf. Alles goed en wel, maar dat is wel weer vijf kilo extra bagage dacht ik. Maar goed heel aardig natuurlijk en wij hebben ze dankbaar aangenomen. Intussen is op dit moment de helft al op en hebben wij heel wat vitamientjes naar binnen gewerkt. Het is overigens ongelooflijk hoe ontzettend veel uitgebreide sinaasappel plantages of boomgaarden hier zijn. Kilometers achter elkaar. Bij sommige is alles al geplukt en bij anderen zit alles er nog aan.
Gedurende de hele route vandaag passeren wij slechts één dorpje en dat was nog te vroeg voor koffie. Later kwam er helemaal niets meer, alleen maar stille wegen met sinaasappels, olijven en gele koolzaadvelden. Nou helemaal niets is gelogen, op een gegeven moment was er op een uitgestorven weg opeens een benzinestation. Wij stoppen en ja hoor er was een espresso apparaat. Drie oude mannetjes zaten aan de bar te kletsen en wij konden koffie krijgen. Ter plekke hebben wij ook gelijk de eerste sinaasappels maar opgegeten.
In Cordoba aangekomen eerst naar het hotel gegaan dat Marjet Woudenberg ons had geadviseerd. Maar die had voor vanavond geen plaats en verwees ons naar dit hotel. Morgenmiddag verkassen wij dus een paar honderd meter naar hotel Carpe Diem.
Vandaag zagen wij overal aanplakbiljetten dat er vanavond om 19.00 uur in de grote moskee een gratis uitvoering zou zijn van "The Passion" maar vol is vol zei de toeristen informatie mevrouw. Om zes uur zagen wij al een rij staan van een paar honderd mensen. En om half zeven zijn wij op goed geluk ook maar in de rij gaan staan. Ik schat dat er zeker een paar duizend mensen de moskee in gingen en eerlijk is eerlijk het was een prachtige uitvoering met groot orkest en een heel groot koor op een unieke locatie. Geen Matheus Passion maar wel een klassiek werk. Een overal kon je in de moskee op grote schermen alles goed volgen. Een onverwachte prachtige en indrukwekkende ervaring.
Eigenlijk hebben wij onbedoeld daarmee de meeste belangrijke dingen van Cordoba al gezien, maar wij blijven hier morgen heerlijk nog een dagje rondhangen. Hopende op een beetje droog weer, zodat het een leuke stadse dag kan worden.

Zondagavond 22 maart.
Eindelijk ga ik het verslag van de afgelopen dagen maar eens versturen.
Een fietser heeft namelijk het (ook s'avonds) zo druk als een klein baasje. En het is altijd weer een hele klus om vooral de foto's uit te zoeken, te verkleinen en alles te uploaden zodat jullie het kunnen lezen. Ik krijg het helaas niet voor elkaar om de foto's altijd in de juiste volgorde te plaatsen. Het systeem doet niet wat ik wil. Maar ik heb overal tekst bij gezet, dan is het toch te begrijpen.
Vandaag nog eens lekker de stad Cordoba bezocht, van hotel gewisseld en uitgebreid geluncht.
Zelfs nog een keer de imposante Mezquita en het Alcázar bezocht.
Dit is voorlopig de laatste interessante stad die wij tegenkomen. Hierna gaan wij het echte Spanje in van de grote eenzaamheid. Dus voorlopig veel natuur en geen cultuur meer

Een hartelijke Spaanse groet,

Paul